Op mijn artikeltje in de vorige Luidklok over de breigroep en de “afkanters”in de Lisse.kreeg ik onverwacht ontzettend leuke en lieve reacties,waarvoor mijn grote dank!
Echter…de eerlijkheid gebiedt mij toch even te zeggen,dat het artikeltje per abuis te snel naar de redactie was gestuurd.
Nou ja,okay,ik had het getypt,alles goed nagegeken,hier en daar gecorrigeerd en wat zinnetjes veranderd,dus het was wel klaar..maar….ik moest eerst nog wat foto’s maken.
Helaas was het toen nog vakantie in de Lisse!
Toch kwam het verhaaltje dus in de vorige Luidklok te staan met een geinige foto van een breiwerkje erbij : perfect opgelost door de redactie zelf.
Maar ik voelde me nog wel wat schuldig: ik had Tonnie B. nl. beloofd: “Ik kom op een woensdagmiddag naar de Lisse en maak daar van jullie wat plaatjes,goed ?”
Wel,woensdagmiddag 4 september wandelde ik in de hete zon naar het restaurant in de Lisse,waar aan twee enorme tafels al
een grote groep dames kant en klaar zat om aan de slag te gaan met brei-en haaknaald.
Uiteraard moest ik even uitleggen wat de bedoeling van mijn bezoekje was.
De begeleidsters kwamen met de vele meters gebreide das, bakken en grote tassen vol! Iedereen kreeg een afgeknipt stuk das om daarmee aan de slag te gaan: elke deelnemer wist wat ze moest doen.
Enorme meters das waren afgeknipt,werden nu afgekant met haak-of breinaald en al die stukken werden weer aan elkaar g
enaaid tot kleurrijke dekentjes,bestemd voor inwoners van landen,waar het fiks kouder zou gaan worden en waar men dergelijke bescherming enorm kon waarderen.
De sfeer was prettig voelbaar,de babbels hoorbaar en de gezelligheid was troef. Ik kon,uiteraard met toestemming,op mijn gemak mijn plaatjes schieten. En die wilde ik u niet onthouden.
Maar ik snap ook wel,dat die niet allemaal geplaatst kunnen worden in ons verenigingsboekje.
Daarom besloot ik ze ook op de site van onze SeniorenVereniging te plaatsen,opdat u (misschien met wat computerhulp van kinderen of kleinkinderen) kunt zien,wat een enthousiaste Seniorenhandwerkgroep in de Lisse tot stand kan brengen.
Ikzelf dacht er bij benadering een half uurtje nodig te hebben voor het maken van de kiekjes…
Maar het werd een uur en een kwartier later,dat ik weer naar huis kon “rollatoren”!
Dank je wel,Tonnie B. voor je uitnodiging en je interview bij mij en dank voor de leuke ontvangst,dames van de handwerkgroep in de Lisse!
